(…) jak masz dziś wykitować, to dziś wykitujesz, i nie pomoże ci żadna ochrona.
Jest symbolem królewskości i inicjacji, jako że namaszczony Mag jest Królem i Kapłanem. Reprezentuje także Hadit, którego słowa można jedynie tu przytoczyć : " Jam jest tajemnym wężem gotowym do skoku; w moich zwojach wyraża się radość. Kiedy podniosę swoją głowę, Ja i Nuit jesteśmy jednym. Kiedy zwieszę swoją głowę i strzelę jadem, na Ziemi zapanuje uniesienie i stanę się z nią jednym".
Wąż jest również wężem Kundalini, samą magiczną mocą, manifestującym się aspektem Boskości Maga, którego nieprzejawiony aspekt znajduje się w pokoju i ciszy, gdzie nie ma symboli.
System hinduski opisuje Wielkie Dzieło jako rozwijanie się węża zwiniętego w dole kręgosłupa, który rozwija się ku głowie , by tam zjednoczyć się z Panem Wszystkiego.
Wąż jest również tym, który truje, jest siłą, która niszczy Wszechświat przejawiony. Jest także szmaragdowym wężem otaczającym Wszechświat. Dokładne studia na ten temat znajdują się w Liber LXV. W kapturze tego węża znajduje się sześć klejnotów, trzy po każdej ze stron, Rubin, Szmaragd i Szafir, trzy święte elementy rozmieszczone równomiernie po obu jago stronach.
ROZDZIAŁ XII
Szata
Szata Maga może różnić się ze względu na jego stopień i naturę jego dzieła.
Istnieją dwie główne szaty, biała i czarna. Z tych dwóch czarna jest ważniejsza, jako że biała nie posiada kaptura. Szaty te mogą różnić się przez dodanie rozmaitych symboli, lecz w każdym wypadku kształtem ich jest Tau.
Ogólna przyswojona przez nas symbolika prowadzi nas do opisu Szaty, na którą niewielu z nas mogłoby sobie pozwolić. Szata ta zrobiona jest z drogiego jedwabiu koloru głębokiego błękitu, błękitu nocnego nieba. Jest wyszywana złotymi gwiazdami, różami i liliami. Wokół
brzegu, u wylotu jej poły, znajduje się wielki wąż, podczas gdy z przodu, od szyi ku brzegowi spada Strzała opisana w Wizji Piątego Aethyru. Szata ta podszywana jest purpurowym aksamitem, na którym wyszyty jest zielony wąż skręcony od szyi ku brzegowi. Jej symbolizm odnosi się do wysokich misteriów, które muszą być studiowane w Liber CCXX i Liber CDXVIII. Mając już za sobą szczegółowe omówienie Szat, powiedzmy o niej w ogóle.
Szata jest tym, co ukrywa i chroni Maga przed żywiołami. Jest ciszą i tajemnicą, nad którymi pracuje, ukrywając się w okultystycznym życiu Magii i Medytacji. Jest "oddaleniem się na pustynię", które odnajdujemy w życiu wszystkich wielkich ludzi. Jest także wycofaniem się z życia jako takiego.
W innym znaczeniu jest ona "Aurą" Maga, niewidzialnym jajem lub pochwą, która go otacza.
"Aura" ta musi być lśniąca, elastyczna, nieprzenikliwa, nawet przez światło, tj. przez jakąkolwiek cząstkę światła, która pochodzi z zewnątrz.
Jedyne światło Maga pochodzi z Lampy zwisającej nad jego głową, kiedy stoi pośrodku Kręgu, a Szata odkrwająca szyję nie przeszkadza światłu Lampy. Odkryta także bardzo szeroko u dołu, pozwala światłu przejść i oświecić Maga, aby mógł siedzieć w ciemnościach i cieniu śmierci.
ROZDZIAŁ XIII
Księga
Księga Zaklęć i Czarów jest Zapisem każdej myśli, słowa i uczynku Maga, jako że wszystko, co czyni, jest podporządkowane jakiemuś celowi. Tak samo się dzieje, gdy składamy przysięgę, by coś osiągnąć.
Otóż, Księga ta musi być świętą Księgą, a nie brudnopisem, gdzie mażesz bazgrać to, co ci przychodzi do głowy. Napisane jest w Liber VII, v, 23 : "Każdy oddech, każde słowo, każda myśl, każdy uczynek jest aktem miłości z Nim. Niechaj to poświęcenie będzie potężnym zaklęciem wypędzającym demony z Pięciu".
Księga ta musi być zatem spisywana. Na samym początku Mag musi wykonać praktykę opisaną w Liber CMXIII, ażeby zrozumieć dokładnie kim jest i dokąd ma zmierzać jego rozwój. Tyle o pierwszej stronie Księgi.
Niechaj przestrzega, by nie zapisywać rzeczy nieharmonijnych i nieprawdziwych. Nie może także zaprzestać pisania, jako że jest to Księga Magiczna. Jeśli porzucisz nawet na godzinę cel swojego życia, odnajdziesz wiele bezsensownych bazgrołów na białym papierze i nie da
się ich wymazać. W takim razie, gdy będziesz chciał mocą tej Księgi zakląć demona, zadrwi z ciebie. Wobec wszystkich wytknie te głupstwa tak, jakby były jego, a nie twoje. Daremnie próbował będziesz następnych zaklęć. Poprzez swą głupotę zerwałeś łańcuch, który by go związał.
Nawet kaligrafia księgi musi być dokładna, przejrzysta i piękna. W obłokach kadzideł trudno jest odczytać zaklęcia. Gdy po omacku będziesz się wpatrywał w dym, demon zniknie i będziesz musiał napisać to okropne słowo "upadek".
W istocie nie ma jednak takiej strony Księgi, w której by nie było tego słowa. Lecz jeśli zaraz podejmie się nową afirmację, nie wszystko jeszcze stracone. I tak jak słowo "upadek" może się czasem pojawiać, nie należy używać słowa "sukces", bo jest nim sam koniec, po którym następuje tylko kropka.
Ta kropka może nigdy nie zostać napisana, jako że pisanie Księgi jest czynem wieczystym i nie ma sposobu zamknięcia zapisu, zanim nie osiągnie się celu. Niechaj każda strona Księgi zawiera pieśń - bo jest to Księga inkantacji !
ROZDZIAŁ XIV
Dzwonek
Najlepiej, gdy magiczny dzwonek przywiązany jest do łańcucha. W niektórych systemach Magii nosi się wiele dzwonków przyszytych do krańca szaty, co jest wyrazem symbolicznym tego, że każdy ruch Maga winien nieść ze sobą muzykę. Lecz Dzwonek, o którym będzie mowa, jest bardziej istotnym instrumentem. Ten Dzwonek wzywa i ostrzega. Jest on również tym Dzwonkiem, który dzwoni podczas podniesienia Hostii.
Jest zatem "Astralnym Dzwonkiem " Maga.