(âŚ) jak masz dziĹ wykitowaÄ, to dziĹ wykitujesz, i nie pomoĹźe ci Ĺźadna ochrona.
W ten sposób tworzyli ksišżki mniej więcej tak interesujšce jak obiad bezjedzenia.
Dla Saussure'a oznacznik i treć oznaczona były integralnš całociš (ho-lonem); ale
postmodernistyczni poststrukturalici i to był jeden z ich najbardziej charakterystycznych
ruchów rozbili tę całoć, próbujšc położyć nacisk niemal wyłšcznie na ruchome łańcuchy
oznaczników. Oznaczniki rzeczywiste, materialne, zapisane znaki otrzymały
praktycznie bezwzględne pierwszeństwo. W ten sposób zostały oddzielone zarówno od
swoich treci oznaczonych, jak i ich desygnatów. Uznano, że te łańcuchy ruchomych lub
swobodnie się unoszšcych" oznaczników sš zakorzenione jedynie we władzy, przesšdzie lub
ideologii. (Ponownie widzimy skrajny konstruktywizm, tak charakterystyczny dla
postmodernizmu: oznaczniki nie sš zakorzenione w żadnej prawdzie lub zewnętrznej
rzeczywistoci, lecz po prostu tworzš lub konstruujš wszelkie rzeczywistoci, fakt, który,
gdyby był prawdziwy, nie mógłby być prawdziwy).
Ruchome łańcuchy oznaczników: to jest podstawowy ruch postmodernistyczny i
poststrukturalistyczny. Jest on postSTRUKTURALNY, ponieważ rozpoczyna się od wglšdów
Saussure'a w przypominajšcš sieć strukturę znaków lingwistycznych, które częciowo
konstruujš i częciowo przedstawiajš; ale jest POSTstrukturalny, ponieważ oznaczniki sš
oderwane od wszelkiego rodzaju zakorzenienia. Nie ma żadnej prawdy obiektywnej (tylko
interpretacje) i dlatego, według skrajnych postmoder-nistów, oznaczniki sš osadzone tylko we
władzy, przesšdzie, ideologii, płci, rasie, kolonializmie itd. (Jest to funkcjonalna sprzecznoć,
gdyż w takim razie ta teoria również musi być zakorzeniona tylko we władzy, przesšdzie itd.,
a w takim razie jest równie nikczemna jak teorie, którymi gardzi). A więc ponownie, ważne
prawdy doprowadzone do ekstremum same się dekonstruujš. Pragniemy objšć prawdy
zarówno Górnej Lewej ćwiartki, jak i Dolnej Lewej ćwiartki, nie próbujšc redukować jednej
do drugiej, co naruszałoby bogatš strukturę tych obszarów. Chcemy podkrelać nieskończenie
holistycznš naturę wiadomoci, a nie tylko jednej jej wersji.
8. On Deconstruction, s. 215; kursywa moja.
9. Zob. Taylor: Sources ofthe Self oraz Hegel.
10. Z tego względu poczštek ogólnego nastawienia postmodernistycznego możemy datować
od wielkich idealistów (zauważ, że Derrida czyni dokładnie tak samo: Hegel twierdzi
jest ostatnim ze starych lub pierwszym z nowych).
11. ledzšc genealogię postmodernizmu, widzimy próbę ponownego wprowadzenia
wewnętrznych wymiarów i interpretacji. Dokonywało się to poprzez serie zwrotów, które
ostatecznie doprowadziły do odrzucenia wszystkich pierwotnych celów. Widzielimy, że
postmodernizm rozpoczšł się jako sposób na przywrócenie w Kosmosie interpretacji, głębi i
wymiarów wewnętrznych wiadomoć nie tylko odzwierciedla wiat, lecz go także
współtworzy; wiat nie jest tylko percepcjš, lecz także interpretacjš. Ten nacisk na
interpretację został w końcu doprowadzony do skrajnoci nie ma niczego poza tekstem
i to usunęło prawdę obiektywnš z postmodernistycznego scenariusza. Gdy prawda stała się
czym podejrzanym, nie można już było niczego osšdzić i wymiary wewnętrzne zostały
zredukowane wyłšcznie do subiektywnych preferencji. Głębia została zredukowana do
równoważnych powierzchni i aperspektywicznego obłędu żadnego wnętrza, żadnej głębi
a skrajny postmodernizm wpadł w silne pole grawitacyjne płaskiej ziemi. Genealogia
dekonstruktywistycznego postmodernizmu jest genealogiš rozpaczy, nihilizmu i narcyzmu.
wietlana obietnica konstruktywnego postmodernizmu została w znacznym stopniu
wykolawiona z powodów wyjanionych w Boomeńtis i we wprowadzeniu do CW7.
Przykłady konstruktywnego postmodernizmu znajdziesz we wspaniałych seriach
postmodernistycznych antologii wydawanych przez Davida Ray Griffina (SUNY Press).
Prezentowana przeze mnie psychologia integralna przedstawiana jest w duchu
konstruktywnego postmodernizmu.
12. Pełne omówienie tego tematu zob. Sex, Ecology, Spińtuality, wyd. II (CW6).
ROZDZIAŁ 14. 1-2-3 BADAŃ NAD WIADOMOCIĽ
1. Zob. N. Humphrey: Consciousness Regained; K. Jaegwon: Supervenience and the Mind;
M. Levin: Metaphysics and Mind-Body Problem; G. Ma-dell: Mind and Materialism; C.
McGinn: The Problem of Consciousness; T. Nagel: Mortal Questions i The Viewfrom
Nowhere; G. Strawson: Mental Beality; R. Swinburne: The Evolution of the Soul; A.
Whitehead: Process andBeality; S. Braude: First Person Plural; C. Birch: Feelings; K.
Campbell: Body and Mind; Paul Churchland: Matter and Consciousness; D. Dennett:
Consciousness Explained; R. Penrose: The Emperofs New Mind; Popper i Eccles: The Self
and Its Brain; D. Griffin: Unsnarling the World-Knot; W. Robinson: Brains and People; W.
Seager: Metaphysics of Consciousness;R. Sperry: Science and Morał Priority; J. Searle: The
Rediscovery of the Mind i Mind, Language, and Society; W. Hart: The Engines of the Soul; C.
Hartshorne: Whitehead's Philosophy; O. Flannagan: Consciousness He-considered; R.
Forman: The Problem of Pure Consciousness; G. Edelman: BńghtAir, Bńlliant Fire i The
Eemembered Present; J. Eccles: How the Self Controls Its Brain; Gazzaniga (red.): The
Cognitive Neurosciences; Fktricia Churchland: Neurophilosophy; S. Pinker: How the Mind
Works; Baars: In the Theater of Consciousness; Hunt: On the Naturę of Consciousness; Scott:
Stairway to the Mind; Deacon: The Symbolic Species; Finger: Origins of Neuroscience;
Cytowic: The Neurological Side of Neuropsychology; Stil-lings i in.: Cognitive Science;
Carpenter: Neurophysiology; Varela i in.: The Embodied Mind; D. Chalmers: The Conscious
Mind; Hameroff i in.: Toward a Science of Consciousness; Wadę: Changes ofMind; Błock i
in.: The Naturę of Consciousness; Laughlin i in.: Brain, Symbol, and Expeńence; Wilber: An
Integral Theory of Consciousness", Journal of Consciousness Studies 4, 1 (1997), ss. 71-93
(również w CW7).
2. Body and Mind, s. 131.
3. Znakomite podsumowanie obecnego stanu tej dyskusji zob. Griffin: Unsnarling the
World-Knot. Omówienie głównego dylematu ery modernizmu", czyli relacji subiektywnego
self (wiadomoci) i obiektywnego wiata (natury) zob. Sex, Ecology, Spirituality,
szczególnie rozdz. 4, 12 i 13.
4. Mental Reality, s. 81.
5. The Rediscovery of the Mind, s. 30.
6. Supervenience and Mind, cytowane w: Griffin, Unsnarling the World-Knot, s. 4.
7. Mortal Questions, s. 176.
8. The Problem of Consciousness, ss. 1-7.