(âŚ) jak masz dziĹ wykitowaÄ, to dziĹ wykitujesz, i nie pomoĹźe ci Ĺźadna ochrona.
Jeli np. kto na podstawie dotychczasowych nieprzyjemnych dowiadczeń urobił sobie poglšd, że ludzie sš egoistami, którzy dšżš do własnych celów nie zważajšc na dobro innych, będzie w stosunku do innych podejrzliwy, nieufny i nie potrafi z nimi normalnie współżyć tak długo, jak długo nie zmieni się zawarte w jego dowiadczeniu, pesymistyczne pojęcie człowieka. Nie znaczy to, że człowiek potrafi zwerbalizować każdy element swego dowiadczenia, wyrazić w słowach wszystkie posiadane informacje o wiecie i o sobie samym oraz zasady, którymi faktycznie kieruje się w działaniu. Spora częć dowiadczenia składa się z niezwerbalizowa-nych "dresatów" (Kunkel F., 1935, s. 13), które można poznać tylko przez obserwację zachowania i analizę dotychczasowych kolei życia jednostki, które wytworzyły takie włanie dowiadczenie.Istnieje szereg faktów wskazujšcych na to, że raz nabyte dowiadczenie łatwo wzbogaca się w toku dalszych kolei życia o nowe elementy, które nie sš z nim sprzeczne, może natomiast stawiać opór przyjmowaniu przekonań wymagajšcych przebudowy dotychczasowych poglšdów. Mechanizm, który zapewnia owš stałoć dowiadczenia, wykrył jeszcze
40
A. Adier i nazwał go "tendencyjnš apercepcjš" (Kunkel F., 1935, s. 12). Polega ona na tym, że osobnik tak interpretuje nowe informacje, aby były one zgodne z już posiadanymi przekonaniami. Adier, zgodnie ze swš teoriš, sšdził, że tendencyjna apercepcjš jest mechanizmem służšcym do obrony "ideału mocy", jaki kto sobie wytworzył. Na przykład, nieraz spotykamy ludzi, których spotkało w życiu szereg niepowodzeń i którzy w rezultacie nabrali przekonania, że majš "pecha". Przekonanie to uważałby Adier za mechanizm obronny, umożliwiajšcy osobnikowi zachowanie dobrego mniemania o sobie pomimo doznawanych niepowodzeń ; niepowodzenia uważa bowiem taki człowiek za rezultat niezależnego. od siebie "pecha", a nie za wynik własnej nieudolnoci. W myl tego przekonania nowe niepowodzenia sš interpretowane tak samo, wskutek tego za osobnik nie uczy się na własnych błędach, czyli nie zmienia dotychczasowego dowiadczenia. Szerzej ujmuje ten mechanizm Frank, teoretyk metod projekcyjnych, według którego osobowoć w ogóle działa "kształtujšc, wypaczajšc, naginajšc i transformujšc każdš sytuację czy przeżycie i dostosowujšc je do konfiguracji prywatnego wiata jednostki" (1943; por. Andersen H. H. i Andersen G. L., 1951, s. 542).
Nowe owietlenie mechanizmu tendencyjnej apercepcji zawiera przedstawiona przez L. Festingera teoria dysonansu poznawczego (1957). Dysonans to pewnego rodzaju poznawczy konflikt wewnętrzny, który powstaje wtedy, gdy człowiek spotyka się z faktami lub poglšdami sprzecznymi z już posiadanymi przekonaniami. Rozwišzać dysonans poznawczy można w dwojaki sposób: przez zmianę dotychczasowych przekonań lub przez takie intelektualne opracowanie nowych faktów, aby zgadzały się z już posiadanymi przekonaniami. Festinger wskazuje na okolicznoci, w których możliwe jest przyjęcie nowego przekonania, ale cytuje też dane dowodzšce, że ludzie często postępujš włanie w drugi sposób albo - po prostu unikajš sytuacji, które mogłyby wywołać u nich dysonans poznawczy (por. Malewski A., 1964, s. 93).